Արձակ բանաստեղծությամբ ներկայացված է այն գաղափարը, որ բնության յուրաքանչյուր մասնիկ կարող է ծառայել տարբեր նպատակների: Դա բնության անխախտ օրենքներից է: Այսպես՝ խնձորը ծառի համար բերք ու բարիք է, ճյուղի համար բեռ է, քամու համար՝ ավար, կաչաղակի համար՝ կերակուր, հողի համար՝ վերև ելած նրա երազը, երկնքի համար՝ անմահական պտուղը, մրջյունի համար՝ փորձանք, որդի համար՝ կացարան:
