Հեքիաթում տառերի, որը հանրությունն է, և Չ տառի, որը անհատն է, փոխհարաբերության պատմությունն է:

Հեքիաթում առաջնային է այն գաղափարը, որ հանրության և անհատի փոխհարաբերությունը պետք է ներդաշնակ լինի, որովհետև այդ հարաբերությունը փոխներգործուն է և փոխլրացնող:

Հեքիաթի վերջում բոլորը եզրակացնում են, որ առանց համագործակցելու, առանց բարի գործեր կատարելու չեն կարող ապրել: